"I ' m a natural at singing the blues because I've lived the blues, been all the way to the bottom, crawled out of that hole and through God's grace, was given a second chance to do something I love so much and feel so passionate about...singing!" (Robin Rogers )

Zou het dan toch geen cliché zijn dat je tot aan je enkels in de miserie moet gezeten hebben om "de blues" te kunnen vertolken, blijkbaar niet, want Robin Rogers heeft alle kanten van de medaille mogen aanschouwen. Maar met het album "Crazy Cryin' Blues" dat verkozen werd tot "the best self - produced cd" (Memphis International Blues Challenge) lichtte de hemel weer op voor het echtpaar Rogers (North Carolina). En terecht, want wie een album durft te openen met de Rev Gary Davis klassieker "Hesitation Blues" met toevoeging van klarinet, trompet en een juke joint piano draait er geen doekjes om ... dit is wereldklasse! Net als haar covers van Ma Rainey's "Hip Shakin' Mama", Bessie Smith's "Wild About That thing", Skip James "Yola My blues Away", Memphis Minnie's "Crazy Cryin ' Blues" en Tommy Johnson's "Traveling blues" die de bluesgeschiedenis in een notedop reconstrueren. Niet alleen ondergetekende was blijkbaar onder de indruk van dit album maar ook one of the premier blues label in the world ( * 1977) in casu Blind Pig Records . (Edward Chmelewski - Jerry Del Giudice)

Meteen het debuut van Robin Rogers op Blind Pig Records en het moet een serieuze opsteker zijn voor het dametje dat als gevolg van overmatig drank en drugsgebruik uit een ver verleden  met Hepatitis C sukkelde en als wij ons niet vergissen zelfs in aanmerking kwam voor een levertransplantatie. Er werd zelfs een heus benefiet concert georganiseerd om uit de kosten te geraken. Het album is dan ook een nieuwe start voor het echtpaar Rogers dat met BB. Kings "Treat Me Right" veelbelovend van start gaat en met Leroy Kirkland's "Don't Leave Poor Me" ( Mark Stallings - upright piano, B3 organ & Farfisa Organ) en Rudy Stevenson's "Ain't No Use" ( ook bekend in de versie van Nina Simone) als prima opwarmertjes laat opdraven voor hun eigen pennevruchten. 

De niet mis te verstane boodschap  "Can you Hear Me... now  I'm walking out the door" en het jazzy "Nobody Stays" zijn zonder meer  pareltjes die op een schitterende wijze aantonen dat haar sublieme stemgeluid & smoelschuiverij van die nare periode niets heeft geleden. "Color - Blind Angel"( a moving account of the life and death of white civil rights worker Viola Liuzzio, who was assassinated by the KKK in 1965)  met Tony Rogers on electric guitars, dobro, Baritone guitar, Jim Brock on drums, Kerry Brooks on acoustic & electric bass en mandolin linkt naar het etiketje van Robin Rogers als de vrouwelijke Tony Joe White maar de blazers Jon Thornton / Tony Hayes  laten van die "verdachtmaking" geen spaander heel op "Promised Land"  en Eddie J. Cooley's "Nobody's Gonna Hurt You". "Drunkard's Alley" swingt als de pest en is in ruime mate verantwoordelijk net als de ballad "Dark Love" waarom Blind Pig Records is truly proud to welcome Robin Rogers to its roster. Prima album !!! (SWA)